Isang malawak na kabundukan na napapaligiran ng matataas na puno. Iba-ibang magagandang bulaklak ang makikita na nababalutan ng nagliliparang mga paru-paro. Ang lamig ng hangin na parang pumipisil sa aking balat at humahawak sa aking buhok. Naririnig ko ang tunog ng tubig na malayang umaagos sa ilog at ang masayang awit ng mga ibon na masayang nagliliparan sa kalangitan. Whew, tumutulo ang pawis ko dahil sa kakatakbo pero hindi pa rin naman ako nakakaramdam ng pagod, ewan ko lang baka mahimatay etong aso ko na si Piccolo. Para akong baliw na lumulukso-lukso sa nagtataasang mga damo, humihiyaw at humahalakhak. Napadako ang aking mga mata sa isang bagay na nasa lilim ng isang makapal at mataas na puno. “Ano kaya iyon?” wika ko. Patakbo akong pumunta sa puno.

“Ah isang babae.”

Nakatalikod ito, parang may hinihintay. Mahaba ang buhok, medyo matangkad at maputi. Sa bawat pag-ihip ng hangin ay nalalanghap ko ang kanyang pabango. Humarap siya sa akin.

Natulala ako.

“Wow, ang ganda.”

Ngumiti siya sa akin. Nakakalaglag panga nga naman talaga. Ang ganda ng kanyang ngiti, matangos ang kanyang ilong, medyo singkit ang mata at kumikinang ang kanyang buhok kapag Pinilit ko magsalita pero walang salitang lumabas sa aking bibig. Namumula na ata ako. Ngumiti ulit siya sa akin.

“Ang ganda dito nuh?” tanong nya sa akin.

“Oo nga eh, dito lang ako pumupunta kapag wala ako magawa. Nagpapahangin at tumatakbo pataas sa bundok kasama itong aso ko. Ikaw, ano ba ginagawa mo rito? May hinihintay ka?” tanong ko.

“Ah wala. Bata pa lang ako ay dito na ako pumupunta kapag nalulungkot ako. Nagdadala ako ng kung ano-anong makakain, kaya nga ang taba-taba ko noon eh.” nakangiting sabi nya sa akin.

''Eh bakit ngayon pa lang kita nakita dito? Ang tagal ko na rin kaya dito pumupunta.”

“Ewan, baka sadyang ayaw lang talaga tayong pagtagpuin.” Nakangiti siya habang may may kinukuha sa malaking plastic bag na nakalagay sa ibabaw ng damo.

“Gusto mo ng cupcake? Ano mismo ang gumawa nito”, sabay inabot sya sa akin at ako naman ay parang halimaw na sinubo ng buong-buo ang cupcake.

“Wow, ang sarap naman!” Ay nakalimutan ko magpakilala, ako nga pala si Christian. Ikaw ano pangalan mo?” tanong ko sa kanya.

“Ako si...”

Hindi nya nasabi ang kanyang pangalan. Nakatitig ako sa taas habang isang bilog na bagay mula sa taas ang papalapit sa aking mukha.

“Ano 'toh? Buko? Eh punong narra ito ah....”

“POKKKKKKK!!!!”

“Aray!!”

Biglang nagdilim ang aking paningin. Pagmulat ng aking mga mata ay nakita ko ang aking nakababatang kapatid na nakatayo sa tabi ng pintuan ng aking kwarto. Nakangiti ito habang hawak-hawak ang bola ko.

“'Langhiya ka talaga! Binato mo na naman ako ng bola na yan. Winasak mo na naman ang napakaganda kong tulog!” sigaw ko habang hawak-hawak ang unan at ibinato ko ng napakalakas sa aking kapatid. Tumakbo ito palabas ng kwarto kaya tumama lang ang unan sa pintuan.

Aww late na ako! Naku po, buti na lang at ginising ako ng mukong na yon..''

Dali-dali akong naligo, nag-ayos at sakay agad sa aking lumang motor diretso sa aking pinagtatrabahuhan. Nakalimutan ko palang kumain.

Papasok na sana ako ng makita ko ang aking kaibigan at katrabaho na si Marc. May kasama itong babae.

“Yow, pare musta? Relax lang, wala pa naman si Boss eh, ayos lang na palaging late.” sabi sa akin.

“Eh nakakahiya na pare kay Boss eh, palagi na lang ako late...feeling ko nga umuusok na tenga nun pag nakikita ang pagmumukha ko.”

“Oki lang 'yan. Ay teka, siya nga pala...bago nating katrabaho.”

“Hi” nakangiting sabi ng magandang babae sa akin.

Natulala ako bigla, pero pinilit ko na huwag ipahalata na ako ay nahihiya. Minsan lang ako makipagkilala sa mga babae, lalo na sa mga magaganda at sexy. At saka hindi pa ako nagkakagirlfriend. Pero hindi ako bading.

“Ako nga pala si Christian. Ahm, alam mo parang pamilyar ka sa akin, 'di ko lang matandaan kong saan kita nakita.” nahihiyang sabi ko sa kanya.

“Baka nakita mo ko sa TV”, pabirong sabi niya. “Ako nga pala si Rebecca”.

Ang ganda naman ng pangalan, bagay na bagay sa kanya.

“Mga 'tol pasok muna ako ah, nakakahiya naman sa inyong dalawa.hahaha” sabi ni Marc.

Nagtawanan kami pareho ni Rebecca.

“Sabay na lang tayo kumain mamaya, hindi kasi ako sanay na walang kasabay kumain eh” sabi niya sa akin.

“Sige ba, walang problema” sabi ko.

“..at saka nagluto pa nga ako ng cupcake. Gusto mo tikman? Ako mismo ang gumawa nito.” nakangiting sabi niya sa akin.