I

Nandito ako ngayon sa library. Nagpasya ako na huwag na muna pumasok sa klase, hindi dahil sa ayaw ko talaga ng Math, kundi para maghanap ng mga lumang dyaryo para sa assignment sa Filipino. Kaya ngayon pawisan akong naghahalungkat ng mga nakatambak na mga dyaryo at libro dito sa isang kwarto. Nakatambak dito ang mga sira at di na ginagamit na mga libro. Itatapon na ata ang mga ito o baka naman gagamitin na pampalit sa toilet paper. Jowk. Hindi ako mahilig magbasa ng mga libro at dyaryo. Mas gusto ko pang maglaro ng gameboy kaysa itutok ang aking malaking mata sa libro, at kadalasan nga hindi ko rin naman naiintindihan ang aking binabasa. Kung tatanungin mo ako kung nagbabasa ba ako ng nobela? Ahm..hindi pero ipagyayabang ko rin naman na nabasa ko ang Noli Me Tang....Noli Me Tangge..Tanggeri..ano nga ba yun? Basta yung sinulat ni Jose Rizal.

Mag-iisang oras na ako dito sa loob ng kwarto. Feeling ko nga kumapit na sa uniform ko ang amoy ng mga lumang libro. Nababagot na ako, gusto ko na umuwi ng bahay. Naramdaman ko na rin ang pagkalam ng aking sikmura. Maya-maya ay may hawak hawak na akong lumang libro (o notebook ba ito, ewan) na kulay puti. Ewan ko ba pero parang may kakaiba sa librong ito. Alam ko na sulat kamay lang ito. Diary ba? Asuws.

Nagpasya akong umuwi na ng bahay. Napagod na ako, at sawang-sawa na ako sa amoy ng mga lumang libro at dyaryo. Peace. Nakakahiya man sabihin pero heto at dala-dala ko ang lumang libro na nahanap ko sa library. Hoy hindi ko ito ninakaw kasi nakatambak na ito sa kwarto at itatapon na rin kaya kinuha ko na lang. Pumasok ako sa aking kwarto at nagbihis. Kiniha ko agad ang aking gameboy at naglaro. Walang kasawa-sawa sa super mario. Maya-maya ay inihagis ko ang gameboy sa aking kama at kinuha ang libro na nahanap (at hindi ninakaw) sa library. Binuksan ko ito at nagsimulang magbasa. Walang title ang libro. Heto lang ang nakalagay sa unang pahina:

Jessica

David

Ed

Tinay

Momoy

Sedric

Karla

Guel

Rica

Sino naman 'tong mga ito? Napabuntong-hininga na lang ako. Binuklat ko ng binuklat ang bawat pahina. Mga short stories, dude. Storya nina Jessica, David, Ed...Sinimulan kong basahin ang kay Jessica.

Si Jessica ay isang makulit at pasaway na bata. Mahilig syang manakit ng kapwa nya bata, at kadalasan, walang galang sa mga nakakatanda....

Nagbasa pa sya ng nagbasa....

Ng naglalaro siya kasama ng ibang mga bata, naisipan na naman nyang mangulit. Inagaw nya ang manika ng isang bata at tumakbo sya patungo sa kalsada. Hinabol sya ng bata habang sya naman ay tuwang-tuwang tumatakbo. Di nya namalayan na may matulin na sasakyan, dali-dali kong hinablot ang damit ng batang si Jessica at ito ay tumumba ito sa gilid ng kalsada. Muntik na syang masagasaan.

Aba, aba. Sino kaya ang nagsulat ng diary na ito? Binasa ko naman yung kay David.

At habang abalang nagluluto ang ina ni David, hindi nya namalayan na may papalapit na maliit na ahas sa kanyang anak. Masayang naglalaro si David ng bola sa sahig.Tinapik ko ang maliit na bola at ito ay gumulong papalapit sa ahas. Tinamaan ito sa ulo kaya umalis na lang bigla papalayo sa bata. Nakakatuwa kasi nakita ng bata ang pagtama ng bola sa ulo ng maliit na ahas. Tumawa lang ito tapos pinagpatuloy ang paglalaro. Hindi nalaman ng kanyang mga magulang ang nangyari.

What?? Ano ba ito diary ng isang tagapagligtas? Tagaligtas ng mga batang paslit? Di ko alam na uso na rin pala ang epal noong panahon. O baka sadyang mahilig lang talaga syang magsulat ng maiikling kwento. Ewan.

Nagpatuloy ako sa pagbasa. At dahil nga sa tamad talaga ako, binabasa ko na lang ang bawat dulo ng kwento. Boring ang intro, para akong nagbabasa ng mga balita sa dyaryo. Peace.

Si Ed,

….....muntik masunog dahil sa naiwang kandila sa loob ng bahay.

Bwisit, bakit kasi iniwang may sindi ang kandila. Ayun, niligtas ni dakilang tagapagligtas! Superman!

Si Tinay,

….....muntik ring masagasaan sa daan.

Si Momoy,

…....muntik makagat ng ligaw na aso.

Si Sedric,

…..tumakas sa kanilang bahay dahil sumama sa mga kabarkada. Muntik malunod sa ilog.

Ay naku, maligo na lang kasi sa swimming pool! Pasaway.

Si Karla,

…..muntik mahulog sa kahoy. Umakyat ng umakyat dahil nasabit ang kanyang saranggola sa sanga ng kahoy.

Maglaro na lang kasi ng barbie doll.

Si Guel,

…..nagbakasyon ang pamilya ng ilang araw sa kanilang lupain sa ibang lugar. Umalis ng bahay ng walang paalam. Naligaw sa gubat. Muntik mahulog sa bangin.

Napaisip ako. Kinuha ko ang remote at hininaan ang volume ng radyo. Humiga ako sa aking kama at pinagpatuloy ang pagbabasa.

At dahil nga unang beses pa lang sya nakapunta sa isa nilang bukid, naisip nya na maglakad-lakad dala-dala ang kanyang camera. Masasabi ko na kabilang sya sa mayaman na pamilya. Malaki ang kanilang bahay na aakalain mong buong angkan ng pamilya ang nakatira. Kaisa-isa lang syang anak, yan siguro ang dahilan kung bakit makulit at kadalasan, hindi nya sinusunod ang utos ng kaniyang magulang. Walang kaalam-alam ang kanyang magulang na masayang gumagala ang kaisa-isa nilang anak sa gitna ng masukal na gubat. Maya-maya, nakakita sya ng puno ng bayabas, agad syang umakyat at pinitas ang mga bunga na halos wala na ngang natira. Sasabog na ata ang kanyang bulsa sa dami ng bayabas na nakalagay. Tuwang-tuwa sya.

Pagkaraan ng ilang minuto biglang nagdilim ang langit, biglang umulan ng napakalakas. Tumakbo sya sa paiba-ibang direksyon. Maya-maya ay umiiyak na sya. Hindi na nya alam ang daan pauwi at palabas ng masukal na gubat. Hindi na nya alam ang gagawin; tumakbo na lang sya ng tumakbo at di nya napansin na patungo na ang direksyon nya sa bangin. Hindi nya nahalata dahil sa matataas at makakapal na damu at talahib. At nangyari ang di-dapat mangyari: para syang bato na nagpagulong-gulong pababa ng bangin. Sobrang napakabilis ng mga pangyayari. Nalingat lang ako ng konti at ayon....Buti na lang at may isang malaking bato ang humarang sa maliit nyang katawan. Kung walang bato, baka nahulog na sya ng tuluyan sa bangin. Kinabahan ako. Binuhat ko sya pataas ng bangin. At doon ko nahalata ang malaking sugat sa kanyang ulo, duguan sya. Maya-maya ay nakita ko na paparating ang kanyang mga magulang, halata sa mga mukha nila ang pag-aalala at takot. Buti na lang at natunton nila ang lokasyon ng kanilang anak. Dahil siguro sa mga bakas ng paa. Maswerte ka pa rin...

Hindi ako makapaniwala. Tulala ako ng ilang minuto. Tumayo ako at humarap sa salamin. Tumutulo na ang aking luha. Kahit anong pigil ko na huwag umiyak ay parang wala ring nangyayari. Nanlalambot rin ang aking mga tuhod. Tiningnan ko ng malapitan ang aking mukha, at sa taas ng aking kilay makikita ang malaking piklat. Kung sino ka man, ano man ang pangalan mo at kung saan ka man ngayon...utang ko sa iyo ang buhay ko.

Binalot ko ang libro ng aking malaking panyo at saka nilagay sa aking aparador.

'Sya nga pala, ako si Miguel San Jose.

II

Sa isang madilim na kwarto, isang babae ang maingay na naghahanap at naghahalungkay sa kanyang mga nakatambak na gamit sa isang malaking kahon. Pinagpapawisan na ito at halatang naiinis na dahil hindi nya nahahanap ang kung ano mang importanteng bagay na kailangan nya.

“Ma', saan mo ba kasi nilagay 'yung book ko sa Algebra? Kailangan ko kasi ngayon.”

“Nandyan lang yan, hanapin mo” sabi ng kanyang nanay.

Maya-maya ay nahanap na nya ang libro sa Algebra. At sa ilalim nito ay may kulay puting aklat. Lumang-luma na ito.

“Rica..anak...halika na at kakain na tayo. Tama na muna ang paghahanap ng librong 'yun, ako na lang bahalang maghanap mamaya” sabi ng kanyang nanay.

“Ah sige bababa na po. Nakita ko na ang libro” sagot ni Rica.

Lumabas na sya ng kwarto dala-dala ang Algebra book at isang lumang puting libro.

-----------------------------------------------------------------------------

Note: Bakit ko naisip ang ganitong storya? Isang araw nanaginip ako, at sa aking panaginip may tinanong ako ng parang ganito: Paano kung isang araw may mabasa ka sa isang dyaryo o magasin na ang nilalaman ay tungkol sa sarili mong buhay, mga sekreto at mga importanteng pangyayari na ikaw lang ang nakakaalam pero hindi mo naman alam o hindi mo naman kakilala ang nagsulat ng artikulo? Bakit nya alam ang mga nangyari sa buhay mo mula pagkabata? Sino sya? Walang nakalagay na picture ng nagsulat at wala ring nakalagay na pangalan at lalong imposible na malaman pa kung sino sya dahil lumang-luma na ang dyaryo (o magasin). Parang ganyan ang tinanong ko sa aking panaginip. At yeah, napaisip talaga ako ng bigla akong magising. Ikaw, ano masasabi mo?