Noong kapanahunan ko wala akong kaalam-alam kong ano ba ang Starbucks. Paminsan-minsan naririnig ko pero siguro wala lang talaga ako pakialam. Akala ko nga isa rin itong pelikula na pangkalawakan o labanan sa space tulad ng Star Wars o Star Trek pero sigurado pag nabasa mo ito iisipin mo na wala akong utak kulang na lang lumabas ako sa tyan ng buntis na jellyfish. Isa pala itong coffee company na matatagpuan sa kahit saang sulok ng ating mundo at isa sa pinakamalaki; ito ay itanayo sa Amerika noong kapanahunan ko, 1971, na may mahigit kumulang dalawanpu't dalawang libong branch sa iba't ibang bansa. Wow, kailan magkakaroon kaya dito sa bukid namin.

Pagka-out namin sumakay agad kaming tatlo ng tricycle at dumiretso agad sa sikat na kapehan na mas sikat pa raw sa pelikulang Star Wars: Force Awaken. Bumaba kaming tatlo sa tricycle at naglakad ng mabagal papasok doon; yung parang tipong slow mo, nasa gitna ako at may kanta ni Snoop Dogg sa background. Alam ko si Hardware hindi nya ito first time kasi sabi nya mismo may reputasyon sya sa gimik at night life ang middle name niya. Aba, maraming tao sa loob ah; akala mo may meeting sa loob o kaya may orientation ng isang networking na napekeng dumalo ang mga tao kasi may kanya kanyang pinagkakaabalahan at walang pakialam. Joke lang. Para lang nasa Mcdo, ang kaibahan lang karamihan pa sosyal. Syempre hindi naman ako magpapahalata na first time ko, kaya confident akong naglakad papunta sa isang may itsurang babae sa harap, kinuha ang gusot gusot kong perang papel sa aking bulsa (hindi ako gumagamit ng wallet kasi kawawa naman kasi wala namang ilalagay kundi tissue paper) , tinuro ang napili kong kape (hindi ko natandaan ang pangalan saka hindi ko sure kung kape pa ba iyong matatawag, gawd) at binigay ko kay Hardware. 'Yung itsura ni Hardware na nakatingin sa akin na parang tipong 'bakit-mo-binibigay-sa-akin-ang-pera-mo-na-parang-pinulot-mo-sa-loob-ng-trashcan-katabi-ng-kubeta' look. Naitindihan naman nya ata ang hangarin ko para mabarya ng pera nya.haha. May mga cake rin pala sa loob pero nakita ko pa lang ang presyo naisip ko na bumili na lang ng siopao sa 3N at sigurado aabot pa yan sa aking lalamunan. Wow, sosyal rin magsalita si Ate habang tinatanong kung ano ba ang order namin, pwede mag-col senner eygent.

Maya-maya hawak na namin ang inumin. May pangalan pa namin sa likod ah, mas maganda sana kung  signature na lang ni Ate doon sa harap para feeling fan niya ako. Unang tikim ko nasabi ko sa dalawang kasama ko na 'masarap ah. Pero inisip ko naman, dapat naman talaga masarap ito dahil masasabi ko na hindi ito mura. Sa presyo nito kaya mo nang makabili ng mahigit dalawampung pirasong 3-in-1 na kape, saka tatlong float sa isang kilala ring kainan, kung tama ang tansya ko. Sabagay nakakarelax naman uminom ng ganito habang nakaupo like a boss sa loob. Patingin-tingin ako sa paligid: may mga lovers in Paris syempre, may mga nagkwekwentuhan ng mga wala namang kwenta (nafefeel ko lang na walang kwenta), may mga nagla-laptop at may mga nakatayo sa gilid humihigop ng kape na parang tipong nakatayo na may katabing Ferrari. C'mon people may mga upuan naman umupo kayo kasi natatakpan nyo ang magagandang dilag na nakaupo sa may likod nyo. Para kayong nangrerecruit sa inyong networking (peace) o kaya dumadalaw sa inyong hasyenda na nakatayo sa palayan habang may hawak na kape sa kamay. At saka please lang tumabi kayo dyan sa may pintuan; hindi nyo na kailangan ipakita sa mga dumadaan na sasakyan sa gilid ng daan na humihigop kayo ng kape sa Starbucks. Nagkalat ang mga conyo, pare. Kaya nakipagsabayan naman kami; kinuha ni Minions ang kanyang lenovo at nagselfie selfie kami. Sabi ko sa kanya i-tag na lang ako habang si Hardware naman ayaw sabihin sa amin kung ano ang facebook account nya kasi artista sya pero mas gwapo naman ako sa kanya. Siya nga pala, kung magseselfie dapat kita ang logo ng Starbucks, para makita ng mga barkada mo sa social media kung gaano ka ka cool, conyo, may pera at douchebag. Noong mga time na ito eh kinuha ko na sa bag ko ang aking laptop, tutal marami na gumagamit. Nakisaksak ako at click agad sa counterstrike.exe sa desktop. Akalain mo yun, pumunta sa Starbucks para mag counterstrike, hindi na nahintay umuwi sa boarding house. Kulang na lang maglabasan na kami ng kanya-kanyang laptop, magbarilan at mag transform ang sikat na kapehan sa isang sikat na computer cafe. Naubos na pala iniinum namin kaya naisipan naming lumabas na at iwan ang mga sossy sa loob.

Naisipan pa namin ni Hardware na uminom pa kahit isang bucket lang. Si Minions kasi nauna ng umuwi dahil bukod sa gabi na nga naman eh baka malay natin baka natatae na. Pumunta kami sa isa pang sikat na inuman, pero ilalahad ko na lang ang pangyayari itong sa sunod kong blog post. Part 2, mga pare.

Siya nga pala nasundan pa ang jam naming tatlo doon. Pero yun na ang last, (kaya dalawang beses lang lahat-lahat) dahil bumalik na rin sa Maynila si Hardware habang kami naman ni Minions ay sabay ng  nagresign sa aming kompanya.